Deel 5- Over hoe het allemaal begon… WandelWol on tour!

Mei 2021 – Over hoe het allemaal begon…

Deel 5 – Hoe dit verhaal is begonnen, weet ik eigenlijk niet meer zo goed. Maar wat wel zeker is, is dat op een zekere dag De Dames van WandelWol in contact kwamen met een dorpsgenoot die iets leuks voor ons had. Want we zochten iets van een promotie-dingetje. Iets grappigs… iets wat de aandacht trok en wat handig kon zijn voor evenementen of zo..

#Verliefd

Een kennis bij ons uit het dorp had wel ergens iets in die trant staan. Dat werd een Biod Bambi uit 1966. Deze stond al een tijdje te slapen in een schuur bij een dierenarts. En het werd tijd dat er iets mee ging gebeuren. De eigenaar vond deze retro-caravan zeer geschikt voor onze plannen. Maar er moest nog wel het een en ander aan gebeuren… dat kwam wel goed – want de Dames van WandelWol waren op slag verliefd op dit lieve kleine caravannetje.

“Pap, ik weet iets leuks…?” Vaders keek fronsend op van zijn krant en over zijn bril toen de vraag gesteld werd. De manier van vragen was van zijn dochter wel bekend. “Heb ik er veel werk mee?” Nee, De Dames verzekerden vaders ervan dat dit reuze mee zou vallen. Want slechts het interieur hoefde eruit en het schilderen deden de Dames zelf. De binnenkant zou ook opnieuw bekleed moeten worden, dat werd uitbesteedt en wat over bleef was slechts het geverfde spul er weer inzetten. Daar hadden we vaders voor nodig. En tijd zat… juli leek nog een eind weg in maart.

#Tijdrovend

Maar zoals iedere klus betaamt… het eruit halen was geen probleem. Verven ging ook best lekker… we klodderden wat af. Maar bij controle van de caravan door vaders bleek toch een raam te lekken, bandjes waren aan vervanging toe. En ook het binnenwerk verliep niet helemaal vlotjes. Zo langzamerhand ging de tijd toch dringen. Bleek het interieur ook niet helemaal meer te passen. Iets met het kuiken en het ei… En het schilderwerk was her en der wat te vlotjes gegaan – nam toch ook weer tijd in beslag. Vaders en met extra hulp van Manlief waren er uiteindelijk zeer druk mee – tijd werd een dingetje want de Nijmeegse stond plots voor de deur.

Want na de ervaring van 2016 waren Karin en ik reuze nieuwsgierig geworden naar de Nijmeegse Vierdaagse. Op televisie genoeg gezien, maar nog nooit van dichtbij meegemaakt. Dus de caravan (amper droog van verf en kit) ingepakt, nadat deze van WandelWol-reclame was voorzien. Hond en Puber erbij in en gaan met de Biod-banaan. Vader en Manlief keken de beide Dames hoofdschuddend na toen de lange reis naar Nijmegen werd ondernomen…

#Aankomst

Op de Boerderij Camping Nederrijkswald tussen Groesbeek en Nijmegen stond alles al klaar voor de Nijmeegse Vierdaagse. Waar normaal vóór de camping een weiland annex discgolf was stonden nu tenten, caravans, campers met wandelaars opgesteld. En achter de boerderij was de camping ook overvol en behangen met slingers in de vrolijke groen-oranje kleuren van de Nijmeegse.

Wij hadden geluk bij het reserveren dat er een plekje was vrijgekomen. Al hobbelend kwamen we de camping opgereden en menig kampeerder keek hun ogen uit met wat eraan kwam. Een Biod Bambi beplakt met WandelWol-reclame met twee dames, een puber en een hond. Dat kon niets anders dan een feestje worden met het inparkeren en opzetten.

Maar dat viel tegen bij de toeschouwers. De caravan was licht van gewicht en zo op zijn plek geduwd. De meegekomen puber was zeer handig en de hond braaf. Partytent stond ook in een vloek en een zucht en de Vierdaagse kon wat ons betreft beginnen. Direct aan de Zevenheuvelenweg – kom maar op! Het eten op de camping werd allerhandig(st) vervaardigd door Karin op het kleine campinggaspitje. De zomer was ons genadig en het beviel ons erg goed boven op de bult.

#Schrik

Onze tijd op de op camping werd vooral gebruikt door de wandelaars uit te horen, ervaringen te delen, vermoeide voeten masseren en de bossen rondom te camping te ontdekken. Want de meegekomen hond had zijn eigen Nijmeegse beleving. Het was op een zeer vroege ochtend dat ik de camping opliep vanuit het bos en de campingbeheerder mij vroeg of ik graag van mijn hond af wilde. Vraagtekens sierden mijn voorhoofd.

Natuurlijk had mij ergens iets moeten dagen. Ik bedoel; merels kunnen flink schoffelen maar hele stukken rondom de wandelpaden omwoelen vond ik eigenlijk best een prestige voor zo’n vogeltje. Maar ja.. ik kom uit het Vechtdal en daar lopen geen everzwijnen… slechts wat paardenrijroutes en atbpaden. Dus toen de beheerder mij vertelde dat everzwijnen met jongen een hond niet uit de weg ging… laat staan een wandelaar… kreeg ik toch wel wat last van schrik… de hond ging het bos niet weer in en mijn puberkind pas in de middag.

#Zevenheuvelen

Uiteindelijk brak de donderdag aan dat de Nijmeegse zich over de Zeven Heuvelen trok. ‘s Morgens in alle vroegte de caravan van zijn plek getrokken en aan de Zevenheuvelenweg gezet. De eerste wandelaars liepen er al. In de avond ervoor hadden zich langs de kant van de weg al vele caravans, kampers, tenten met toeschouwers gesetteld en de morgenstond bleek al vol energie en en hoempapa-muziek. Hoe verder de dag zich uitrolde des te meer voeten de alom beruchte weg betraden. We kregen een diversiteit aan schoeisel te zien: wandelschoenen, -sandalen, slippers, sloffen, gympen, blote voeten en zelfs boerenklompen!

Het werd een ware carnavalstocht met gepijnigde gezichten en deinende toeschouwers. Karin en ik gingen op en af mee met de wandelaars om ze toe te juichen en te ondersteunen. Het was een bijzonder spektakel. Zo liepen wij onze eigen Nijmeegse Vierdaagse. Een waar feest! En natuurlijk supertrots op onze eigen Nijmeegselopers uit Nieuwleusen! Gesponsord in mooi groen en met natuurlijk onze WandelWol antidruk-wol…!

#Afgelopen

Maar zo plots als de reeks wandelaars voorbijtrokken, zo ineens was het over… best triest te zien hoe een eenzame wandelaar zijn laatste pijnlijke kilometers trotseert – scheef lopend op zijn tergende voeten – terwijl de bezemwagen hem op de hielen zat… wetende dat het hem niet ging lukken om op tijd over de finish te komen. Vuilniswagens reden vervolgens als hekkensluiters achter de vegende mannen en binnen een uur was van de hele hectiek rondom de Zevenheuvelenweg niets meer te ontdekken. Het werd weer gewoon donderdag.

Maar zo gewoon was deze dag ook weer niet voor De Dames van WandelWol, want er gebeurde die dag nog wat bijzonders… We kregen een melding dat WandelWol antidruk-wol bleek uitverkocht op de wedren… maar voor zover wij wisten verkochten we dit daar niet.. want wij waren immers op ontdekkingstocht … liep het WandelWolletje ons toch weer vooruit! De Nijmeegse Vierdaagse had het WandelWol-virus te pakken… en dat hebben we geweten.

 

Nanda van Spijker en Karin Schaeffer – Dames van WandelWol